Szkaplerz Karmelitański

W Europie napotkali jednak liczne trudności, które mogły do-prowadzić nawet do kasacji Zakonu. Największym niebezpieczeństwem okazał się dekret Soboru Lateraneńskiego IV (1215) zabraniający zakładania nowych zakonów; dekret nie uznawał także istnienia tych zakonów, które nie były oparte na jednej z klasycznych, oficjalnie zaaprobowanych przez Kościół reguł. W Anglii szczególną świątobliwością wsławił się św. Szymon Stock. Kiedy dostrzegł niebezpieczeństwa grożące Zakonowi, błagał Najświętszą Dziewicę o pomoc. W nocy z 15 na 16 lipca 1251 roku w otoczeniu Aniołów ujrzał Najświętszą Maryję Pannę, która podała mu Szkaplerz koloru brązowego. Usłyszał wtedy te słowa Maryi: ?Przyjmij najmilszy synu Szkaplerz twego Zakonu, jako znak mego braterstwa, przywilej dla ciebie i wszystkich karmelitów. Kto w nim umrze, nie zazna ognia piekielnego. Oto znak zbawienia, ratunek w niebezpieczeństwach, przymierze pokoju i wiecznego zobowiązania". Interwencja Maryi okazała się skuteczna; nie tylkonie rozwiązano Zakonu, ale jeszcze przed swoją śmiercią Szymon Stock mógł bez przeszkód, zaopatrzony w listy polecające papieża, zakładać nowe klasztory: w Brukseli, w Liege, w Malines, w Gandawie, w Utrechcie, w Szkocji i Irlandii.
W XIV wieku Najświętsza Maryja Panna ukazała się papieżowi Janowi XXII i poleciła szczególną opiekę nad ?Jej Zakonem Karmelitańskim". Obiecała obfite łaski i zbawienie należącym do Zakonu, którzy wiernie wypełniają swe śluby, a także należącym do Bractwa Szkaplerznego, którzy zachowają cnotę czystości według swego stanu i modlą się za Kościół. W końcu obiecała wszystkim nadzwyczajną łaskę, znaną pod nazwą ?przywileju sobotniego": ?Ja, ich Matka, w pierwszą sobotę po ich śmierci, wyzwolę ich z czyśćca i zawiodę na górę życia wiecznego".
Stolica Apostolska zaliczyła Szkaplerz do sakramentaliów. Swą władzą potwierdziła przywileje Szkaplerza, opierając ich skuteczność na modlitwach całego Kościoła. Szkaplerz, obok Różańca, stał się jednym z podstawowych nabożeństw maryjnych.

PRZYWILEJE SZKAPLERZA KARMELITAŃSKIEGO
1. Wszyscy noszący Szkaplerz święty mają zapewnioną opiekę Matki Bożej (co do duszy i ciała) w tym życiu i szczególną pomoc w godzinie śmierci.
2. Nie zostanie potępiony ten, kto umrze odziany szkaplerzem świętym.
3. Każdy, kto pobożnie nosi Szkaplerz i zachowuje czystość według swego stanu, zostanie wybawiony z czyśćca w pierwszą sobotę po swej śmierci.
4. Należący do Bractwa Szkaplerznego są duchowo złączeni z Zakonem Karmelitańskim i mają udział w jego duchowych dobrach za życia i po śmierci (we Mszach Św., Komuniach Św., umartwieniach, modlitwach, postach itp.).

OBOWIĄZKI PRZYJMUJĄCYCH SZKAPLERZ ŚWIĘTY
1. Przyjąć poświęcony Szkaplerz sukienny z rąk kapłana lub upoważnionej osoby.
2. Nosić Szkaplerz i odmawiać codziennie modlitwę naznaczoną przez Kapłana od dnia przyjęcia szkaplerza i włączenia do Bractwa (zazwyczaj ?Pod Twoją obronę...").
3. Naśladować cnoty Matki Najświętszej i szerzyć Jej cześć.
PRAKTYKI ZALECANE CZŁONKOM BRACTWA SZKAPLERZNEGO (JAKO RADY)
1. Stawać się godnymi macierzyńskiej miłości Królowej Karmelu przez nieskazitelne życie.
2. Przystępować do Sakramentu Pokuty i Komunii świętej przynajmniej raz w miesiącu, a zwłaszcza z okazji świąt Matki Bożej.
3. Przy okazji nawiedzać kościół i modlić się do Matki Najświętszej.
4. Brać udział w procesji szkaplerznej w kościele karmelitańskim (jeśli to możliwe) i szerzyć nabożeństwo szkaplerzne.
5. Praktykować co jakiś czas dobrowolne wyrzeczenie (małe umartwienia).
6. Wzywać opieki Maryi aktami strzelistymi, np. ?Królowo Szkaplerza świętego, weź mnie pod płaszcz Twej opieki".
7. Interesować się Zakonem Karmelitańskim; jego historią, rozwojem, działalnością.
8. Wspomagać go modlitwą, jałmużną, zjednywać mu przyjaciół oraz dobre i święte powołania.
Uwaga!
Szkaplerz można zamienić na medalik, posiadający z jednej strony wizerunek Serca Pana Jezusa, z drugiej strony wizerunek Matki Bożej Szkaplerznej. Można dokonać zmiany zarówno Szkaplerza jak i medalika bez uprzedniego błogosławieństwa.

NORMY PRAKTYCZNE DLA BRACTW SZKAPLERZA
1. Bractwo Szkaplerza karmelitańskiego jest zrzeszeniem wiernych, którzy dążą do doskonałej miłości w świecie zgodnie z duchem Zakonu karmelitańskiego, uczestniczą w jego życiu i mają udział w jego łaskach duchowych przez wewnętrzne zjednoczenie z Maryją w myślach, pragnieniach i czynach.
2. Do erygowania Bractwa uprawniony jest Najwyższy Przełożony Zakonu karmelitańskiego. W przypadku kościołów należących do Zakonu, zezwolenie dane przez biskupa diecezjalnego na erygowanie domu zakonnego zawiera w sobie także zezwolenie na erygowanie Bractwa. Natomiast na erygowanie Bractwa przy innych kościołach czy w innych miejscach, konieczne jest pisemne pozwolenie biskupa diecezjalnego.
3. Do Bractwa Szkaplerza karmelitańskiego może przyjąć osoba upoważniona do działania w imieniu Zakonu.
4. Przyjęcie do Bractwa dokonuje się przez nałożenie Szkaplerza zgodnie z własnym obrzędem zatwierdzonym przez Stolicę Świętą. Szkaplerz składa się z dwóch kawałków materiału koloru brązowego albo brunatnego, połączonych dwoma sznurkami lub tasiemkami. Przyjęcie powinno być poświadczone przez wpisanie do odpowiedniej księgi imienia wiernego oraz daty. Może być również wystawione zaświadczenie ze wskazaniem Bractwa lub kościoła, do którego się przynależy.
5. Przyjąwszy Szkaplerz, wierny jeśli chce, może zastąpić go medalikiem, mającym z jednej strony wizerunek Najświętszego Serca Jezusa, a z drugiej wizerunek Maryi. Zarówno medalik, jak i Szkaplerz mogą być później zmieniane bez nowego poświęcenia.
6. Członkowie Bractwa będą zawsze i z pobożnością nosić Szkaplerz lub medalik, jako widzialny znak ich przynależności do Maryi w Rodzinie Karmelu.
7. Członkowie Bractwa zobowiązani są do stałego poświęcania pewnego czasu na spotkanie z Bogiem na modlitwie, do częstego uczestnictwa w Eucharystii, do odmawiania jakiejś części Liturgii Godzin lub kilku Psalmów, Różańca świętego bądź innych podobnych modlitw.
8. Jeśli to możliwe, członkowie Bractwa będą uczestniczyć w okresowych spotkaniach, podczas których będą ożywiać poczucie wspólnotowej więzi, poznawać ducha Karmelu i uwrażliwiać się na potrzeby braci i sióstr, czyniąc to wszystko w zażyłej komunii z Maryją.
9. Członkowie Bractwa mogą uzyskać odpust zupełny pod zwykłymi warunkam w dniu wstąpienia i w następujące święta: Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel (16 lipca), św. Proroka Eliasza (20 lipca), Św. Szymona Stock (16 maja), Św. Teresy od Dzieciątka Jezus (1 października), św. Teresy od Jezusa (15 października), Wszystkich Świętych Karmelu (14 listopada) i św. Jana od Krzyża (14 grudnia).
10. Główną uroczystością Bractwa jest wspomnienie Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel (16 lipca). Jego członkowie będą przeżywać je z głębokimi uczuciami miłości i wdzięczności względem Maryi, odnawiając w tym dniu swoje pobożne zaangażowanie w Jej służbę, wierność Chrystusowi i Kościołowi oraz zawierzając matczynemu Sercu Dziewicy całą Rodzinę Karmelu.

Parafia pw. Chrystusa Króla
ul. Ratuszowa 19, 73-210 Recz
kancelaria@parafiarecz.pl

Odwiedzono 804282 razy